ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ - ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Υπάρχει σχέση με τις πυρκαγιές στην Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Τουρκία?

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους καίγονται τα δάση και οι οποίοι είναι λίγο-πολύ γνωστοί. Όλοι πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να τα προστατεύσουμε.

Η δική μας ιστοσελίδα εξετάζει το ενδεχόμενο και τις πληροφορίες ότι οι περισσότερες απ’ αυτές οφείλονται σε εμπρησμούς εκ μέρους ανθρώπων, προκειμένου να ξαναποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη που ανήκει στους ίδιους ή στην οικογένειά τους (πατέρα-μητέρα-παππού-προπάππου) και η οποία γη ευρισκόμενη όντως στις παρυφές δασών έχει καταληφθεί από τα δάση με φυσικό τρόπο. Η Ελλάδα δεν έχει δασολόγιο ούτε κτηματολόγιο!!!

Παρ’ όλα αυτά η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Τουρκία είχαν και έχουν κάποια κοινά γνωρίσματα όσον αφορά το συγκεκριμένο πρόβλημα. Και σ’ αυτές τις χώρες και μάλιστα την ίδια περίπου εποχή, υπήρξαν μεταναστευτικά ρεύματα προς τις μεγάλες πόλεις και το εξωτερικό και εκεί οι άνθρωπο κλείδωσαν τα σπίτια τους και παράτησαν τα χωράφιά τους για να πάνε να δουλέψουν στις φάμπρικες. Και εκεί υπάρχει τώρα ανάγκη για καλλιεργήσιμη γη.

Στην Ελλάδα, για αυτά τα χωράφια εφ’ όσον κάποιος έχει τίτλους ιδιοκτησίας μπορεί να ζητήσει από τον τοπικό δασάρχη και τον αγρονόμο να συστήσουν μία επιτροπή η οποία θα έρθει και θα εξετάσει επί τόπου το αίτημα. Υποτίθεται ότι η επιτροπή θα εξετάσει κάποιες αεροφωτογραφίες, που έχουν ληφθεί όμως σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πριν απ’ αυτήν τη στιγμή όλα θεωρούνται δάση και χάνεις την περιουσία σου ή τα κληρονομικά σου δικαιώματα αν και ειδικά στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων αυτό που είναι χωράφι και καλλιεργήσιμη γη φαίνετε καθαρά γιατί πάντα υπάρχουν οι τοίχοι και αυτό που λέμε πεζούλες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τεχνικό αλλά διαδικαστικό. Αυτό σημαίνει ότι οι επιτροπές καθυστερούν πολύ και μπορεί να αποφασίζουν αρνητικά τις περισσότερες φορές. Αυτό κάνει τους αγρότες να αποφεύγουν τις επιτροπές για δύο λόγους. Πρώτον, η καθυστέρηση στην Ελλάδα εκλαμβάνετε σαν μέσο πίεσης προς τον ενδιαφερόμενο για να δώσει «μίζα». Μπορεί να μην ισχύει πάντα, όμως όλοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι το «λάδωμα» είναι κοινή πρακτική. Αυτό μετράει. Δεύτερον, αν καλέσεις την επιτροπή να δει το χωράφι σου για να σου επιτρέψει να το καθαρίσεις από τα πεύκα και να το καλλιεργήσεις και αποφανθεί αρνητικά είτε γιατί δεν τους έδωσες «μίζα» είτε γιατί έτσι έκριναν, τότε χάνεις το χωράφι σου για πάντα επειδή η περίπτωσή σου έχει γίνει γνωστή στο δασαρχείο. Σημαίνει ότι δεν μπορείς να πας κρυφά ένα βράδυ για να κόψεις και να πετάξεις τα πεύκα έξω από την ιδιοκτησία σου. Μα ήδη μιλήσαμε για παρανομία με την μορφή αυτοδικίας. Οι πιο ασυνείδητοι καταφεύγουν στον εμπρησμό ειδικά στις προεκλογικές περιόδους που το κράτος «χαλαρώνει» και υπάρχει σχετική ακυβερνησία και έξαρση του ρουσφετιού.

Σε χώρες χωρίς κτηματολόγιο και δασολόγιο όπως η Ελλάδα έχουν κατηγορηθεί οικοδομικοί συνεταιρισμοί και οικονομικά συμφέροντα ότι προκαλούν πυρκαγιές σε περιοχές φιλέτα οι οποίες ήταν πάντα δάση προκειμένου να επεκταθεί μια πόλη. Μ’ αυτόν τον τρόπο έχει κτιστεί η Αθήνα. Υπάρχουν παλαιοί πίνακες ζωγραφικής ή φωτογραφίες των τοπίων που δείχνουν του λόγου το αληθές από το 1850-1900-1950 κλπ.

Αυτό συμβαίνει και σήμερα όμως οι πυρκαγιές της προεκλογικής περιόδου του 2007 στην Ελλάδα στην πλειοψηφία τους ανήκουν σε άλλο είδος πυρκαγιών διότι δεν συνέβησαν σε περιοχές φιλέτα αλλά σ’ όλη την ύπαιθρο από Βορρά προς Νότο και πάντα κοντά σε χωριά.

Οι περιπέτειες ενός Βιοκαλλιεργητή

Η ιστοσελίδα μας δημιουργήθηκε με αιτία τέσσερα άρθρα που δημοσιεύθηκαν στην τοπική εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της Χίου http://www.alithia.gr/ .

Το πρώτο απ’ αυτά που γράφτηκε πριν τις 20-8-07 από έναν απλό οικολόγο τον Θανάση Γεωργούλη και δημοσιεύθηκε στις 22-8-07, αποδείχθηκε προφητικό.

Αυτό, αλλά και τα άλλα τρία άρθρα της ίδιας περιόδου που γράφτηκαν από τον Θανάση με τις απόψεις του, τις προτάσεις του και την αγωνία του για το σταμάτημα αυτού του είδους των πυρκαγιών παρατίθενται στην ιστοσελίδα για να δείξουν τον προβληματισμό και να αποτελέσουν την «μαγιά».

Ερωτήσεις

Παρακαλούμε τους επισκέπτες της ιστοσελίδας που γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις επί του θέματος να βοηθήσουν με τις απόψεις, τις πληροφορίες, τις καταγγελίες και τις ερωτήσεις τους στο να φανεί τι επί τέλους συμβαίνει;

1. Υπάρχουν άστοχοι νόμοι που «προκαλούν» πυρκαγιές?
   
2. Υπάρχει επιταχυνόμενη ανάπτυξη της υπαίθρου και επιστροφή ανθρώπων απ’ τις μεγάλες πόλεις τις τελευταίες δεκαετίες?
   
3. Υπάρχει πρόβλημα χώρου και καλλιεργήσιμης γης?
   
4. Υπάρχουν ντοκουμέντα ή τίτλοι ιδιοκτησίας καλλιεργήσιμης γης στην οποία έχει εισβάλει το δάσος λόγω μετανάστευσης των ιδιοκτητών και τι γίνεται σε περίπτωση επιστροφής αυτών των ανθρώπων ή των κληρονόμων τους?
   
5. Τι κάνουν και τι λένε οι χωρικοί γι’ αυτό το πρόβλημα?
   
6. Ποια είναι η εμπειρία και το νομικό καθεστώς στις άλλες μεσογειακές χώρες?
   
7. Γνωρίζετε περιπτώσεις εμπρησμών προκειμένου να ξαναποκτηθεί καλλιεργήσιμη γη που έχει καταληφθεί από τα πεύκα?
   
8. Πόσοι ιδιοκτήτες καλλιεργήσιμης γης έχουν πρόβλημα με τα δασαρχεία?
   
9. Μπορούμε να οργανωθούμε ώστε να βρεθεί μια δίκαιη λύση και να μπορέσει τελικά ο Έλληνας να αγαπήσει τα δάση και τον … δασάρχη.
   
10. Οι πιο ηλικιωμένοι αγρότες συνήθως δεν γνωρίζουν το Internet. Μπορείτε εσείς οι γνώστες του site να τους βοηθήσετε να αναφέρουν τις περιπτώσεις και τα παράπονά τους κάνοντας μια μικρή έρευνα?
    
11. Αληθεύει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε ένας ηλικιωμένος αγρότης που να μην θέλει να … τουφεκίσει κάποιον δασάρχη ή έστω έναν οικολόγο…?

Του Θανάση Γεωργούλη

ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Δυο-τρεις «οικολόγοι» στο νησί της Χίου έχουν κάνει χιλιάδες ανθρώπους να μισούν την οικολογία και τους οικολόγους. Είναι αρκετό να πει κανείς ότι είναι οικολόγος για να εισπράξει τα ειρωνικά μειδιάματα ή ακόμη και το μίσος των κατοίκων.

Κάθε τι στη φύση αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον του, έχει δηλαδή όχι στατική αλλά δυναμική σχέση με ότι το περιβάλλει, είτε το ξέρει είτε όχι.

Η οικολογία δεν είναι δόγμα, κόμμα ή ποδοσφαιρική ομάδα που χρειάζεται οπαδούς αλλά είναι η συνειδητοποίηση των αλλαγών και των δυναμικών σχέσεων. Οι άνθρωποι με δογματικό και φανατικό τρόπο σκέψης είναι απλώς προκατειλημμένοι οτιδήποτε κι αν κάνουν στην πολιτική, τον αθλητισμό ή την οικολογία. Έχουν δηλαδή στατικό και όχι δυναμικό τρόπο σκέψης με αποτέλεσμα να γελοιοποιούν-καταπατούν τον τίτλο του οικολόγου π.χ. Τα δογματικά δημοσιεύματα αυτών των ανθρώπων, η οικολογία του σαλονιού και του ελεύθερου χρόνου, που εξασκούν, οι παχυδερμικές αντιδράσεις τους σε θέματα βαθειά κοινωνικά και οικολογικά και οι κατά καιρούς καταγγελίες τους που αγγίζουν τα όρια της ρουφιανιάς και της συκοφαντίας έχουν κάνει μεγάλο οικολογικό και κοινωνικό κακό σε ετούτο τον τόπο. Ο δογματισμός και οι υπερβολές αυτών των ανθρώπων δηλαδή οι ανόητες και επικίνδυνες οικολογικές γενικεύσεις του τύπου «προστατεύεται τα δένδρα γενικώς και αδιακρίτως», φέρνουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο, το οποίο είναι η προστασία του περιβάλλοντος και η αρμονική συμβίωση του ανθρώπου μέσα σ’ αυτό.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ η πρόθεση αυτών των συγκεκριμένων ανθρώπων είναι να προστατεύουν το περιβάλλον στην πραγματικότητα αποτελούν οι ίδιοι καταστροφικό παράγοντα χωρίς να το συνειδητοποιούν. Η αντίδραση των Καμπιών π.χ.
Το ότι οι χωρικοί μετά από μια τέτοια ανόητη πρακτική έχουν φτάσει να μισούν την οικολογία και τους οικολόγους είναι η απόδειξη ότι αυτοί που κάνουν του έξυπνους σαν πολιτισμένοι ενάντια σε ιθαγενείς, είναι απλώς βλάκες διότι το ζητούμενο είναι να κάνουμε τους χωρικούς να κατανοήσουν και να δεχθούν την οικολογία σαν επιστήμη και όχι τον οικολόγο σαν οπαδό μιας αντίθετης παράταξης. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει δια της βίας μιας που όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι και δεν μπορεί ο ένας να αδιαφορεί για τα προβλήματα του άλλου. Για παράδειγμα υπάρχουν άνθρωποι, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, που νομίζουν ότι τα τρόφιμα είναι πράγματα που τα συναντάς στα ράφια του supermarket και ότι αν πας και δεν βρεις κάτι, απλώς διαμαρτύρεσαι και σου το φέρνουν… Τα πράγματα όμως κ. οικολόγοι του σαλονιού δεν είναι ακριβώς έτσι. Αν δεν κατανοήσετε και δεν σεβαστείτε τους αγρότες θα έρθει μια μέρα όχι πολύ μακρινή που θα πείτε και θα πούμε όλοι μας το ψωμί ψωμάκι. Τι θα γίνει με τα σιταροχώραφα* που έχουν γεμίσει πεύκα; Τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Που θα βρίσκουν το αλεύρι οι τοπικές κοινωνίες;

Θανάσης Γεωργούλης

*Το 2007 η Αυστραλία από 30 εκατομμύρια τόνους σιτάρι που παρήγαγε τα περασμένα χρόνια, έπεσε στους 15 εκατομμύρια τόνους λόγω των κλιματικών αλλαγών. Ο Καναδάς που θεωρείται ο σιτοβολώνας του κόσμου, παρουσίασε επίσης μια δραματική πτώση της παραγωγής σιταριού και φυσικά αλευριού. Στην Κίνα το ρύζι σταμάτησε να είναι…in!! Οι Κινέζοι άρχισαν να προτιμούν προϊόντα με βάση το αλεύρι: πίτσες, σάντουιτς, μακαρόνια κλπ.

Οι Ιταλοί διαδήλωσαν στους δρόμους επειδή αυξήθηκε η τιμή των μακαρονιών και του ψωμιού, πιστεύοντας ότι οι αυξήσεις οφείλονται στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και την αισχροκέρδεια των εταιρειών.

Πολλοί λίγοι κατάλαβαν ότι οι αυξήσεις στο ψωμί, αντανακλούν πρωτίστως το οικολογικό πρόβλημα που απαιτεί λύση εδώ και τώρα. Σε λίγα χρόνια θα πρέπει να σπέρνουμε σιτάρι ακόμα και στις αυλές των σπιτιών μας σ’ όλο τον πλανήτη.

Η μείωση της παραγωγής σιτηρών λόγω των κλιματικών αλλαγών αλλά και της κόπωσης της γης λόγω της μονοκαλλιέργειας στις χώρες που προαναφέρθηκαν, μαζί με την αύξηση της ζήτησης (Κίνα) κάνει την αύξηση της τιμής αναπόφευκτη και αναγκαία. Οι διαδηλώσεις και το πολιτικό κόστος μπορούν να κάνουν μια κυβέρνηση να βάλει κάποιο φρένο στην τιμή του ψωμιού π.χ. επειδή όμως το κόστος έχει ανέβει και είναι πραγματικό, πρέπει να πληρωθεί με άλλο τρόπο ο παραγωγός, ο έμπορος και ο μεταφορέας σιτηρών. Ένας τρόπος είναι οι επιδοτήσεις και οι επιχορηγήσεις όμως αυτά τα λεφτά, είναι λεφτά των φορολογούμενων, είναι δηλαδή δικά μας λεφτά. Πάλι εμείς θα την πληρώσουμε τη νύφη άσχετα με το πόσο μπορέσαμε να περιορίσουμε την τιμή των μακαρονιών ή του ψωμιού με τις διαδηλώσεις μας.

Επειδή προβλέπω ότι η κατάσταση θα επιδεινώνεται, γι’ αυτό προτείνω στους αγρότες να ξαναρχίσουν να καλλιεργούν τα εγκαταλελειμμένα σιταροχώραφά τους.

Με λίγα λόγια, πρέπει να φύγει ο «δασάρχης» μέσα από τα χωράφια του κόσμου, γιατί αυτός που χρόνια κοιτάζει ένα δένδρο πάντα χάνει το δάσος της ζωής.

Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ Η΄ Ο ΔΑΣΑΡΧΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ...

1ο άρθρο 22/8/2007
Γράφτηκε πριν τις 20/8/2007 σαν...προφητεία

Πυρκαγιές, οικοπεδοφάγοι, οργανωμένα συμφέροντα, Πάρνηθα, Yμηττός, Πεντέλη. Αυτά μας λένε, αυτά ακούμε και ενώ όλα αυτά είναι βέβαια μια πραγματικότητα κάνουμε το λάθος να τη θεωρούμε σαν τη μόνη πραγματικότητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παίρνουμε μέτρα και το χειρότερο να νομοθετούμε για να προστατεύσουμε, τάχα, τον τόπο μας από τις πυρκαγιές. Aμ δε! Xρόνια το βλέπω και για χρόνια έκανα το λάθος να πιστεύω ότι όσοι κοιτάζουν βλέπουν και απορούσα γιατί δεν αλλάζουν οι νόμοι, οι οποίοι προκαλούν τις πυρκαγιές. Νόμοι φτιαγμένοι από ανθρώπους γραφειοκράτες που δεν έχουν καμιά σχέση με την ελληνική ύπαιθρο, που ξέρουν μόνο από οικοπεδοφάγους, οργανωμένα συμφέροντα, τράπεζες, δανειοδοτήσεις, επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις. Αυτά έχουν μάθει να βλέπουν και αυτά βλέπουν, τίποτα άλλο.


Xωριανοί, νομίζω ότι κοροϊδεύουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Eδώ όλη η ύπαιθρος καίγεται, η βάση της οικονομίας μας, να το πω και στη γλώσσα αυτών που ξέρουν μόνο από φράγκα, και θα αφήσουμε την Αθήνα και τους Αθηναίους να χτενίζονται; Αυτοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται στην ελληνική ύπαιθρο.


Θα τους αφήσουμε να βγάλουν και άλλους άδικους, κοντόφθαλμους και γι' αυτό ακριβώς πυρομανείς νόμους; Την καλύτερη διατύπωση του προβλήματος την άκουσα από κάποιον χωρικό ιερέα: Θανάση, αφού δεν τους αφήνουμε τους ανθρώπους να καθαρίσουνε τα χωράφια τους από τα πεύκα τι θες να κάνουνε κι αυτοί, θα τους βάλουν φωτιά...! Παπά, λέω εγώ, και την Τουρκία να βλέπεις να καίγεται απέναντι πρέπει να κλαίμε όλοι μας γιατί έτσι αλλάζει το κλίμα του πλανήτη. Δε βλέπεις πώς έχουν αυξηθεί οι καταστροφές; Σε μία μέρα στην Kορέα καταστράφηκαν 540 γέφυρες και 30.000 σπίτια από τις πλημμύρες.


Σε λίγο οι προϋπολογισμοί των κρατών δε θα είναι αρκετοί για να φτιάχνουν τις ζημιές από τη μανία της φύσης όχι να λειτουργήσει το σύστημα, τράπεζες κλπ. Mιλάμε για κατάρρευση. Kαι μην πας μακριά. Ποιος νομίζεις ότι πληρώνει τους πυροσβέστες και τα πυροσβεστικά αεροπλάνα που καίνε χιλιάδες ευρώ βενζίνα κάθε ώρα, για να σβήσουν τις φωτιές που βάζει ο καθένας; Ποιος θα βοηθήσει τώρα αυτόν τον ιερέα να βγει από αυτό το αδιέξοδο και αυτήν την αντίφαση; O δασάρχης, βέβαια! O δασάρχης, δηλαδή ο μπαμπούλας, που ενώ ένα χωράφι έχει χαρτιά από παππούδες και μπαμπάδες και τοίχο γύρω - γύρω και ενώ η πόλη και η κάθε ξενιτιά τους είχε καταπιεί αυτούς τους ανθρώπους, τους χρησιμοποίησε και τώρα τους φτύνει πίσω από εκεί που 'ρθανε σαν τα πολιτιστικά της σκουπίδια, τώρα λοιπόν ακόμα και οι ειδικοί κάνουν πως δεν ξέρουν ότι ο πεύκος πολλαπλασιάζεται με σπόρια, που τα πάει ο αέρας όπου θέλει. Kαι δε μιλάμε για λίγες φωτίτσες. Έχουν κάψει όλη την Ελλάδα γι' αυτό το λόγο και μ' αυτόν τον τρόπο. Ξυπνήστε!


Kαι καλά οι αμόρφωτοι παππούδες που είναι πυρ και μανία με το δασάρχη που δεν τους αφήνει να καθαρίσουν τα χωράφια τους από τα πεύκα. Τι θα κάνουμε εμείς οι πιο νέοι ή ακόμη και οι νεότεροι που θέλουμε να γυρίσουμε στη φύση και ψάχνουμε να αγοράσουμε ένα φτηνό χωραφάκι, να το καλλιεργήσουμε, να φυτέψουμε, όχι πεύκα, αλλά άλλα δέντρα και να ζήσουμε μακριά από την πόλη, τους «πολίτες» της και τον πολιτισμό τους που τον έχουμε φάει στην μάπα τόσα χρόνια; Άσε που μας έχουν πάρει από πίσω κυνηγώντας δάνεια, επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις. Αυτά ξέρουν οι άνθρωποι αυτά κάνουν. Φράγκα δηλαδή. O πολιτισμός δηλαδή το ευ ζειν στις πόλεις σύμφωνα με τον Kοραή, που όταν άρχισαν να γεμίζουν οι πόλεις λόγω της βιομηχανικής επανάστασης κατασκεύασε και λανσάρισε για πρώτη φορά αυτή τη λέξη, καταστρέφει την ύπαιθρο απλά και μόνο γιατί αδυνατεί να την κατανοήσει.


Είναι άλλοι οι στόχοι και η νοοτροπία του πολιτισμού. Περιγράφει και προωθεί εντελώς διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που νομίζει ο μέσος άνθρωπος. Αγνοεί την υπαίθρια πραγματικότητα κατασκευάζοντας έτσι μικρές αλλά το ίδιο αγχωτικές, αντιφατικές, αδηφάγες, αντιοικολογικές Aθήνες σε κάθε νησί και σε κάθε χωριό της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου, ακόμη και όταν το κάνει στο όνομα της οικολογίας. Αυτά ξέρουν οι άνθρωποι αυτά κάνουν δηλαδή. Kαι πώς να αλλάξουν οι νόμοι αν δεν αλλάξουν πρώτα οι λέξεις και η νοοτροπία; H σκέψη. Eδώ ο κόσμος χάνεται και την ίδια στιγμή που υπάρχουν βουνά ολόκληρα γυμνά χωρίς ούτε ένα πεύκο έρχεται ο κάθε δασονόμος να εξαντλήσει τις ικανότητές του και την οικολογική του ευαισθησία μέσα στο δικό μου χωράφι. Mιλάμε για τον πολιτισμό και τους νόμους του, δηλαδή. Είναι καλό χωράφι, μου λέει ο χωρικός, χρόνια στην Αμερική. Xίλια ευρώ είναι καλή τιμή. Ξέρεις τι συκιές, τι αμυγδαλιές ήτανε τούτες; Το αμπέλι σε εκείνη τη γωνιά ήταν το καλύτερο του χωριού. Τα πεύκα που περάσανε τον τοίχο στο δυτικό μέρος να πας ένα βράδυ και να τα κόψεις αν δε θες να τα κάψεις, με συμβουλεύει.
Ρε παππού, να πάω το βράδυ σαν τον κλέφτη μέσα στην ίδια μου την περιουσία επειδή υπάρχει ο μπαμπούλας; E, όχι! Άκου που σου μιλώ, δε θα σε αφήσει ο δασάρχης να τα κόψεις κι ας έχει χαρτιά και τοίχο γύρω - γύρω κι ας το καλλιεργούσαμε πριν 25 χρόνια.



Μπαμπούλα μ' ακούς; Να πώς μπαίνουν οι περισσότερες φωτιές. Τα οργανωμένα συμφέροντα είναι λίγα, συγκεκριμένα και με νομοθετικές ικανότητες και τους βολεύει η νομοθετική ασάφεια περί του τι είναι δάσος και τι είναι καλλιεργήσιμη γη. Εμείς τι κάνουμε; Εμείς, δηλαδή οι κάτοχοι του εκατό τοις εκατό της ελληνικής καλλιεργήσιμης γης. Εκτός από τις τράπεζες ποιος άλλος κρατάει το κονσερβοκούτι στις μέρες μας; Θα τα χάσουμε τα χωράφια μας δηλαδή ή δε θα τα χάσουμε;


Εγώ λέω να αλλάξουμε τον πολιτισμό και τους νόμους μας γιατί καήκαμε. Mε τις αναδασώσεις τι γίνεται; Kαλά τις αναδασώσεις των καμένων δασών, τις δασώσεις τις σκέφτηκε κανείς; Τόσα γυμνά βουνά υπάρχουνε. Kαι γιατί μόνο πεύκα; Στην Kύπρο δασώνουνε ολόκληρα βουνά με κουντουρουδιές και έχουν και αξιόλογο εισόδημα απ' αυτές και δεν καίγονται και εύκολα. O αγροτικός κόσμος πρέπει να δει σαν φίλο τον κάθε δασάρχη και όχι σαν μπαμπούλα λόγω των νόμων που αυτός εφαρμόζει. Πρέπει να τρέχουμε να σβήνουμε τις φωτιές, όχι να τις ανάβουμε και ντρέπομαι που πρέπει να το γράψω γιατί είναι αυτονόητο ρε παιδιά. Τι κατάντια είναι ετούτη;

του Θανάση Γεωργούλη

ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗ ΜΕΡΑ

ΓIA TH Δ/NΣH ΓEΩPΓIAΣ, TON MΠAMΠOYΛA KAI TIΣ ΠYPKAΓIEΣ
2ο άρθρο 27/8/07
Γράφτηκε στις 24/8/07

Την περασμένη εβδομάδα 22-8-07 έγραψα ένα άρθρο εκφράζοντας την αγωνία μου για εκείνες τις εγκληματικές «λύσεις» που αναγκάζονται να δίνουν οι άνθρωποι στα προβλήματα που τους δημιουργεί όχι μόνο ο δασάρχης αλλά και ορισμένοι άστοχοι νόμοι που αυτός εφαρμόζει.

Θα συνεχίσω να προσπαθώ προκειμένου να βρεθεί μία αληθινή λύση όχι μόνο για να σταματήσουν οι φωτιές που έχουν ενταθεί λόγω προεκλογικής περιόδου, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα των καταπατημένων χωραφιών από τα πεύκα και τα δασαρχεία όλης της χώρας, αλλά και για να είναι μία λύση δίκαιη και οριστική. Έχω να κάνω μερικές προτάσεις όμως πρώτα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα.

H Αθήνα το 1821 ήταν, γι' αυτούς που δεν το ξέρουν μια μικρή κωμόπολη. Στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν μια μικρή πόλη η οποία άρχισε να μεγαλώνει εκρηκτικά μετά το 1950. Πολλά από τα περίχωρά της ήταν κατά ένα μικρό ποσοστό χωράφια και κατά το μεγαλύτερο ποσοστό δάση. Δε μιλάω για περίχωρα πολύ μακριά από την Ακρόπολη. Στην Κηφισιά σε τρώγανε οι λύκοι. Στην Αγία Bαρβάρα στήνανε ξόβεργα και πιάνανε καρδερίνες.

Κυριολεκτώ! H οικογένειά μου μετακόμισε στην Αθήνα τη δεκαετία του '50. Ξέρω. Mε έχανε η μάνα μου πάνω στα δάση και τα άγρια βουνά που τώρα είναι σκέτο τσιμέντο. Όχι μακριά από το κέντρο.

Την Αθήνα βέβαια δεν την τσιμεντώσανε οι Αλβανοί. Εμείς το κάναμε. Xιλιάδες οικογένειες σαν την δική μου μετακόμισαν απ' όλη την Ελλάδα στο πολλά υποσχόμενο λεκανοπέδιο. Νομίζαμε ότι μόνο η Αθήνα έχανε τα χωράφια της και τα δάση της από τους οικοπεδοφάγους και τους καταπατητές. Aμ δε!

H όμορφη Αθήνα έγινε σαν μια γυναίκα χοντρέλα 500 κιλά που παθαίνει έμφραγμα εκατό φορές την ημέρα και ποτέ δεν πεθαίνει, γιατί οι οικοπεδοφάγοι και οι καταπατητές φροντίζουν να της βρίσκουν χώρο για να χοντραίνει κι άλλο - κι άλλο - κι άλλο. Πάρνηθα - Πεντέλη, Yμηττός.

Εγώ σαν πιο ευαίσθητο άτομο έφυγα από την Αθήνα εδώ και τριάντα χρόνια, ενώ οι γονείς μου συνέχιζαν να μένουν εκεί. Τώρα που δεν πάει άλλο πολύς κόσμος επιστρέφει στην επαρχία από Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία, Αθήνα για μια καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή.
Πολλοί άφησαν τα κόκαλά τους στην ξενιτιά χωρίς να καταφέρουν τίποτα και όλων οι περιουσίες ρήμαζαν στα χωριά τους. Ρήμαζαν, ναι, αλλά αρνούμαι να δεχθώ ότι χάθηκαν τα σπίτια και τα χωράφια των ανθρώπων.

Όλοι αρνούνται να το δεχθούν. Επαναλαμβάνω: EXOYN KAΨEI TON KOΣMO EΠEIΔH ΔEN TOYΣ AΦHNEI O ΔAΣAPXHΣ NA KAΘAPIΣOYN TA XΩPAΦIA TOYΣ AΠO TA ΠEYKA.
Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αντιδρούν με το χειρότερο τρόπο, όμως δεν είναι καταπατητές ή οικοπεδοφάγοι. Έχουν χαρτιά στα συμβολαιογραφεία όλης της χώρας. Από πάππου προς πάππου.

Οι μεγαλύτεροι έχουν δουλέψει και έχουν τραφεί μέσα σ' αυτά τα χωράφια. Τα πεύκα έχουν εισβάλλει απλώς γιατί ο σπόρος τους που μεταφέρεται από τον αέρα συνηθίζει να φυτρώνει εκεί που υπάρχει πιο γόνιμο έδαφος.

Οι φωτιές της Αθήνας δεν έχουν καμιά σχέση με τις φωτιές της επαρχίας. Οι νόμοι που ψηφίζονται με βάση τις φωτιές της Αθήνας ενώ δεν κάνουν τίποτα για να προστατέψουν την ίδια την Αθήνα, καταστρέφουν παράλληλα και ολόκληρη την ελληνική ύπαιθρο.

Πρόταση: Να επιληφθεί η διεύθυνση γεωργίας. O δασάρχης δεν έχει καμιά δουλειά μέσα στα χωράφια του κόσμου. Τα χωράφια που θα καθαρίζονται από τα πεύκα θα πωλούνται και θα αγοράζονται ελεύθερα με την προϋπόθεση ότι θα φυτεύονται με νέα δέντρα (όχι πεύκα βέβαια) και θα καλλιεργούνται. Τα πεύκα (μικρά - μεγάλα) που θα κόβονται από κάθε ιδιοκτησία, με υποχρέωση του ιδιοκτήτη θα φυτεύονται σε αναδασωτέες περιοχές σε διπλάσιο αριθμό.

Πέντε πεύκα έκοψες, θα φυτέψεις δέκα. Πενήντα έκοψες θα φυτέψεις εκατό κ.ο.κ. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις υποδείξεις και τον έλεγχο του δασαρχείου. Ό,τι άλλες φωτιές μπαίνουν μετά απ' αυτό θα είναι από οικοπεδοφάγους.

Mπας και δούμε καμιά πράσινη μέρα.

Tου ΘAN. ΓEΩPΓOYΛH

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ - ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

3ο άρθρο 28/8/07

Πόλεμος ίσον καταστροφή του περιβάλλοντος, θάνατος, θρήνος.

Είναι στην ανθρώπινη φύση;

Πάντως έχει χυθεί πολύ αίμα για τούτα τα χώματα.

Οι Γερμανοί μας ζήτησαν γη και ύδωρ. Πολεμήσαμε, σκοτωθήκαμε κατά χιλιάδες, μα νικήσαμε. Τούτος ο τόπος είναι δικός μας.

Όλος ο κόσμος κάνει το ίδιο όταν η πατρίδα του κινδυνεύει γιατί πατρίδα δεν είναι απλώς μια ιδέα κενή περιεχομένου. Είναι το σπίτι και το χωράφι του καθ' ενός από εμάς, όπως και η δικαιοσύνη που βασιλεύει σ' έναν τόπο.

Έχουμε δει τι γίνεται όταν η ιδέα της πατρίδας απογυμνωθεί από το πραγματικό της περιεχόμενο, γίνει αφηρημένη, ή παραφουσκωθεί με μυθεύματα; Τότε είναι που ο κάθε τύραννος, ο κάθε Χίτλερ χειραγωγεί το πλήθος, το κάνει κοπάδι και το βάζει να κάνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Mα ας μην πάμε μακριά. Στην Ελλάδα έχει χυθεί πολύ αίμα κάθε φορά που κάποιος ή κάτι μας ζητά με το ζόρι και με τον τσαμπουκά γη και ύδωρ. O καπιταλισμός μάς ανέβασε στα βουνά. O κομμουνισμός με τα «κονσερβοκούτια» και την κρατικοποίηση της γης, το ίδιο. Τελικά ο Έλληνας είναι πολύ δεμένος με την πατρίδα του, την ιδιοκτησία του, το σπίτι και το χωράφι του.

Σκοτωνόμαστε για το παραμικρό κομματάκι γης με το γείτονά μας.

Το Σύνταγμά μας, το λέει πεντακάθαρα.

O Πρωθυπουργός κήρυξε σήμερα (σ.σ προχθές) τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Είναι κάτι σαν πόλεμος. Τον άκουσα να θρηνεί και να λέει ότι τόσες πολλές φωτιές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορεί να είναι συμπτωματικές.

Το κομμουνιστικό κόμμα λέει ότι μόνο η κρατικοποίηση της γης μπορεί να σταματήσει τις πυρκαγιές. Το ΠAΣOK λέει ότι η φταίει η Νέα Δημοκρατία.

Οι οικολόγοι εδώ στη Xίο λένε ότι κακώς κόπηκε ο πεύκος που έγερνε επικίνδυνα μέσα στην αυλή του σχολείου στον Kάμπο. Kακώς που δεν κόπηκε αν έπεφτε και σκοτωνότανε μερικά παιδάκια και κακώς που δεν κοπήκανε εκατό μεγάλα δένδρα για να γίνει, όχι από σίδερο που δεν καίγεται, αλλά παραδοσιακά από ξύλο, η σκεπή στη σχολή μαγειρικής.
Όλοι φροντίζουν να έχουν κάπου δίκιο, ακόμη και οι ουφολόγοι.

Mόνο οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να βάλουν τόσες φωτιές σε τόσο μικρό διάστημα, λένε. Άσε που έχω ακούσει ότι οι εξωγήινοι είναι ελληνικής καταγωγής. Ειλικρινά!

Δηλώσεις του τύπου, ότι οι Πασόκοι τις βάλανε τις φωτιές, ή τις βάλανε οι Νεοδημοκράτες, απλώς συσκοτίζουν περισσότερο την ατμόσφαιρα.

Έχω γράψει δύο άρθρα για τις πυρκαγιές πριν τις πυρκαγιές, άσχετα αν το ένα δημοσιεύθηκε χθες Δευτέρα γιατί τότε είχε χώρο η εφημερίδα. Στο δεύτερο κάνω και μια πρόταση η οποία πιστεύω ότι θα μπορούσε να αλλάξει το περιβάλλον. Πρόθεσή μου είναι να κάνω τους αγρότες και τους ιδιοκτήτες γης (με τίτλους) να αγαπήσουν το «δασάρχη» και τα δάση μας, που προτείνω να τα φυτεύσουν αυτοί οι ίδιοι.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο αγαπάει ο Έλληνας κάτι για το οποίο έχει κοπιάσει. Τα κέρδη πιστεύω ότι θα είναι πολλά γιατί οι αγρότες εκτός από το αίσθημα δικαιοσύνης που ήδη έχουν θα αποκτήσουν και οικολογική συνείδηση κάτι που δεν έχουν οι κατά φαντασίαν οικολόγοι και οι οικολόγοι του σαλονιού οι οποίοι έχουν κάνει τους αγρότες να μισούν την οικολογία με τις διάφορες αρλούμπες που πετούν κατά καιρούς, μιας που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Mε λίγα λόγια οι νόμοι και το κράτος σέβονται τους τίτλους ιδιοκτησίας σπιτιών που έχουν κτιστεί στην Κηφισιά, το Bύρωνα ή τα Mελίσια κι ας έχουν χτιστεί πάνω στις στάχτες αληθινών δασών, δικαιώνοντας έτσι τους οικοπεδοφάγους. Παράλληλα «έρχεται ο κάθε δασονόμος να εξαντλήσει τις ικανότητές του και την οικολογική του ευαισθησία μέσα στο δικό μου χωράφι». Xωράφια με τίτλους ιδιοκτησίας από πάππου προς πάππου. Xωράφια για τα οποία έχουν γίνει αγώνες και έχει χυθεί πολύ αίμα, έρχεται το κράτος να αρνηθεί στους ιδιοκτήτες τους να κάνουν ό,τι αυτοί θέλουν επειδή έχουν φυτρώσει μέσα μερικά πεύκα.
Στα προηγούμενα άρθρα μου έχω αφήσει να εννοηθεί πως το ότι τα πεύκα εισέβαλαν μέσα στα χωράφια του κόσμου οφείλεται στην αστυφιλία, δηλαδή σε συνειδητές ή άστοχες πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων εκείνων των εποχών.

Το κράτος πρέπει επιτέλους να σεβαστεί τους υπάρχοντες τίτλους ιδιοκτησίας των αγροτών, των κληρονόμων και των μελλοντικών αγροτών και μετά να απαιτήσει το σεβασμό τους.
H αδικία είναι μεγάλη και πνίγει τον κάθε αγρότη και τον κάνει να αντιδρά ανάλογα με το μορφωτικό του επίπεδο και την οικολογική του ευαισθησία. Προέβλεψα ότι οι φωτιές δε θα σταματήσουν και ότι θα ενταθούν λόγω προεκλογικής περιόδου, όχι γιατί είμαι μάγος αλλά γιατί έτσι γίνεται πάντα και ειδικά τώρα λόγω του άρθρου 24. Είδα με λίγα λόγια τη συγκυρία την ίδια να οργανώνει τούτο το κακό. Όσοι μιλάνε για συνωμοσίες, διεφθαρμένους Νέρωνες και εξωγήινους ας το ξανασκεφτούν.

Σήμερα προβλέπω ότι αν δε φύγει ο «δασάρχης» μέσα από τα χωράφια του κόσμου, θα δημιουργηθεί νέο κύμα αστυφιλίας και εσωτερικής μετανάστευσης λόγω της καταστροφής της ελληνικής υπαίθρου, με βαριές κοινωνικές, οικονομικές, οικολογικές και εθνικές επιπτώσεις.

Οι οικοπεδοφάγοι το έχουν ήδη πάρει χαμπάρι στο λεκανοπέδιο, οι πολιτικοί μας τι κάνουν;
Το επόμενό μου διάβημα θα είναι προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Του ΘANAΣH ΓEΩPΓOYΛH

Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ

4ο άρθρο 30/8/07

Ο δαίμονας του τυπογραφείου του Γιάννη Τζούμα είχε όρεξη για πλακίτσες αλλάζοντας ποιοτικά το νόημα συγκεκριμένα συγγενικών φράσεων σε δύο από τα τρία άρθρα που αποφάσισα να γράψω για τις πυρκαγιές.

Οφείλω να τις αποκαταστήσω εγώ ο ίδιος αν και δυσλεξικός, (πολύ λιγότερο πάντως από τον Ντα Βίντσι…..). Στο τέλος του άρθρου μου στις 22-8 για το δασάρχη με το κονσερβοκούτι, γράφω: «πρέπει να τρέχουμε να σβήνουμε τις φωτιές, όχι να τις ανάβουμε και ντρέπομαι που πρέπει να το γράψω, (και όχι να τον) γιατί είναι αυτονόητο ρε παιδιά».

Στις 28-8 στο άρθρο πόλεμος και οικολογία, γράφω: «Είδα με λίγα λόγια, την συγκυρία να οργανώνει τούτο το κακό» και όχι το καλό. Οι καλόπιστοι και προσεκτικοί αναγνώστες βέβαια δεν θα αφήσουν τον δαίμονα να τους πείσει ότι εγώ θεωρώ το κακό… καλό, πάντα όμως υπάρχουν και οι άλλοι. Οι άλλοι που ενώ πάντα κοιτάζουν ποτέ δεν βλέπουν. Α ρε δαίμονα, ποτέ δεν θα βάλεις μυαλό.

Μιας που με ανάγκασε ο δαίμονας να ξαναγράψω, (κάτι που αποφεύγω τα τελευταία χρόνια), θέλω να πληροφορήσω όσους ενδιαφέρονται για τις απόψεις που εξέφρασα στην … τριλογία μου, ότι αποφάσισα να δοκιμάσω την αντοχή της και την ακρίβειά της σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο γιατί η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν παρόμοια προβλήματα με εμάς. Και εκεί υπήρξαν μεταναστευτικά ρεύματα προς τις μεγάλες πόλεις και το εξωτερικό και εκεί οι άνθρωποι κλείδωσαν τα σπίτια τους και παράτησαν τα χωράφιά τους για να πάνε να δουλέψουν στις φάμπρικες. Και εκεί υπάρχει ανάγκη τώρα για καλλιεργήσιμη γη. Έτσι, θα δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα που θα μεταφραστεί η τριλογία για να γίνει γνωστή σ’ αυτές τις τρεις χώρες και να γίνει ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών.

Να δούμε δηλαδή γιατί καίγονται τα δάση σ’ αυτές τις χώρες. Αναπόφευκτα όλα αυτά θα γίνουν γνωστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην απόφασή μου αυτή συνέβαλε πολύ η τηλεόραση, όπου βλέπω τους ανθρώπους να αλληθωρίζουν. Αν και μπορεί να φταίει η δική μου τηλεόραση και το δικό μου μυαλό, πάντως νοιώθω πολύ θυμωμένος. Στην τριλογία μου απέκρυψα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της συγκυρίας που «οργάνωσε» τις πολλές και μεγάλες πυρκαγιές της προεκλογικής περιόδου το οποίο είναι η Αγροφυλακή, της οποίας τη δημιουργία αποφάσισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και στην οποία αντιτίθεται το ΠΑΣΟΚ.

Ο Αγροφύλακας έτσι όπως το λέει και η λέξη είναι η θα έπρεπε να είναι κάτι καλό για τον αγρότη, τον οποίο θα φυλάει και θα υποστηρίζει. Εντάξει; Αφού θέλετε να τ’ ακούσετε το λοιπόν τώρα θα τ’ ακούσετε: Στην αντιπαράθεσή της η κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, πρότεινε, με περίσσια απερισκεψία, το επιχείρημα ότι ο αγροφύλακας θα προστατεύει και τα …. δάση!!! Ποια δάση όμως; Αυτά που είναι στα βουνά ή αυτά που έχουν ξεφυτρώσει μέσα στα χωράφια του κόσμου;

Εδώ στην Ελλάδα αν λείψεις για λίγο και έχεις την ατυχία το χωράφι σου να συνορεύει με δάσος πάει το ’χασες. Θα γεμίσει πευκάκια, δηλαδή θεωρείτε δάσος, σύμφωνα με τους πανέξυπνους και δικαιότατους νόμους μας. Κι ας είναι από επάνω τα βουνά καραφλά. Έχει πιάσει πανικός τους ιδιοκτήτες χωραφιών που έχουν αυτό το πρόβλημα σ’ όλη την Ελλάδα και ειδικά στην Πελοπόννησο σύμφωνα με έναν γεωπόνο από την Αμαλιάδα. Εκεί λέει παλιά τους σκοτώνανε τους αγροφύλακες αν δεν μπορούσανε να τους λαδώσουνε.

Αναρωτιέται κανείς πραγματικά πώς ανάμεσα σε εκατοντάδες, χιλιάδες τιμίων αγροτών ανά την Ελλάδα, με τα προβλήματά τους, βρέθηκαν και 200-300 ασυνείδητοι;
Εγώ προσωπικά ξέρω ότι τέτοιοι υπήρχαν και υπάρχουν και αυτοί βάζανε πάντα τις περισσότερες πυρκαγιές.

Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι τις βάζουνε ξέροντας ότι έτσι θα κάψουν παιδιά και χωριά ολόκληρα. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι ασυνείδητοι. Άντε το πολύ-πολύ να σκέπτονται ότι θα έρθει η πυροσβεστική και τα αεροπλάνα και κάποια στιγμή θα τη σβήσουν, φτάνει αυτοί να κάνουν τη δουλειά τους εν τω μεταξύ. Που να ’ξέραν;

Η απόφαση για την ίδρυση της αγροφυλακής σε μία χώρα χωρίς κτηματολόγιο και πάνω απ’ όλα χωρίς δασολόγιο … μα τι να σας λέω τώρα ρε παιδιά. Δεν καταλαβαίνετε; Άσε που τώρα μπορεί να θεωρηθώ πασόκος και ας ψηφίζω φανατικά Λεονάρντο Ντα Βίντσι…

Έλληνες κάντε κάτι γιατί καιγόμαστε. Μία δήλωση του Πρωθυπουργού ότι το κράτος θα σεβαστεί τους τίτλους ιδιοκτησίας των ανθρώπων και ότι μετά απ’ αυτό θα γίνει δασολόγιο θα αρκούσε για να σταματήσουν αυτού του είδους οι πυρκαγιές. Όσο πιο πολλοί αγροφύλακες, όσο πιο πολύ αστυνόμευση, όσο πιο πολλοί δορυφόροι τόσο περισσότερες φωτιές θα μπαίνουμε γιατί … του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.

Θα προτιμήσουν να την κάψουν όλη την Ελλάδα. Θα το δείτε.
Θανάσης Γεωργούλης

ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΠΡΟΤΑΣΗ

Ο ιδιοκτήτης καλλιεργήσιμης γης: ………………………………..
Κάτοικος:

Τηλ:
Έχω τίτλους ιδιοκτησίας για:
1)………………………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………..........................................................

Καταγγέλλω ότι ενώ υπάρχουν παλαιοί πίνακες ζωγραφικής και παλαιές φωτογραφίες που δείχνουν ότι όλη σχεδόν η Αθήνα έχει χτιστεί πάνω στις στάχτες δασών και καταπατημένων εκτάσεων, κανείς δεν αμφισβητεί τους τίτλους ιδιοκτησίας σπιτιών που έχουν κτιστεί στο Βύρωνα, το Κάτω Χαλάνδρι ή τα Μελίσσια για παράδειγμα. Επειδή λοιπόν, κανένας νόμος δεν μπόρεσε να σταματήσει την επί δεκαετίες επέκταση της πόλεως των Αθηνών τους θεωρώ άστοχους και υποκριτικούς πολύ περισσότερο δε όταν έρχεται το κράτος και ο κάθε δασάρχης να εφαρμόσει αυτούς τους νόμους μέσα στο δικό μου χωράφι, στο χωριό μου, που υπάρχει από πάππου προς πάππου. Επειδή η αγάπη για τα δένδρα και τα δάση γενικότερα, δεν μπορεί να είναι υποκριτική αλλά αληθινή και επειδή υπάρχει μεγάλο οικολογικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα σ’ όλον τον πλανήτη ζητώ να φύγει ο «δασάρχης» μέσα από το χωράφι μου. Να παρέμβει η Διεύθυνση Γεωργίας. Να καταμετρηθούν τα πεύκα που τυχόν έχουν ξεφυτρώσει μέσα στην ιδιοκτησία μου, να τα κόψω, χωρίς να έχω τον βραχνά του δασαρχείου και λόγω της οικολογικής μου ευαισθησίας και της αληθινής αγάπης μου για τα δάση αναλαμβάνω την υποχρέωση να φυτέψω διπλάσιο αριθμό δένδρων όπως χαρουπιές, δρύδες ή αγρέλους που θα μου προμηθεύσει ο δασάρχης ο οποίος και θα μου υποδείξει το σημείο όπου πρέπει να φυτευτούν. Θεωρώ ότι αυτά αλλά και άλλα είδη δένδρων δεν θα φτιάξουν μόνο ωραία δάση αλλά θα προσφέρουν επίσης τροφή για την κτηνοτροφία και τα άγρια πουλιά και ζώα.
Θεωρώ ντροπή να υπάρχουν τόσα γυμνά βουνά στη χώρα μας και μεγάλη αδικία να έρχεται το κράτος και να ονομάζει δάση τα χωράφια για τα οποία έχει χυθεί πολύ αίμα από τους πατεράδες και τους παππούδες μας. Χωράφια τοιχογυρισμένα από αιώνες, με τίτλους ιδιοκτησίας στα συμβολαιογραφεία όλης της χώρας.
Ζητώ μια δίκαιη λύση. Οι φωτιές που βάζουν κάποιοι αγρότες με παρόμοια προβλήματα δεν είναι καν λύση αλλά καταστροφή.

Μετά τιμής

Όταν δεν κάνω βιοκαλλιέργειες, κάνω αυτά: