ΓIA TH Δ/NΣH ΓEΩPΓIAΣ, TON MΠAMΠOYΛA KAI TIΣ ΠYPKAΓIEΣ
2ο άρθρο 27/8/07
Γράφτηκε στις 24/8/07
2ο άρθρο 27/8/07
Γράφτηκε στις 24/8/07
Την περασμένη εβδομάδα 22-8-07 έγραψα ένα άρθρο εκφράζοντας την αγωνία μου για εκείνες τις εγκληματικές «λύσεις» που αναγκάζονται να δίνουν οι άνθρωποι στα προβλήματα που τους δημιουργεί όχι μόνο ο δασάρχης αλλά και ορισμένοι άστοχοι νόμοι που αυτός εφαρμόζει.
Θα συνεχίσω να προσπαθώ προκειμένου να βρεθεί μία αληθινή λύση όχι μόνο για να σταματήσουν οι φωτιές που έχουν ενταθεί λόγω προεκλογικής περιόδου, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα των καταπατημένων χωραφιών από τα πεύκα και τα δασαρχεία όλης της χώρας, αλλά και για να είναι μία λύση δίκαιη και οριστική. Έχω να κάνω μερικές προτάσεις όμως πρώτα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα.
H Αθήνα το 1821 ήταν, γι' αυτούς που δεν το ξέρουν μια μικρή κωμόπολη. Στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν μια μικρή πόλη η οποία άρχισε να μεγαλώνει εκρηκτικά μετά το 1950. Πολλά από τα περίχωρά της ήταν κατά ένα μικρό ποσοστό χωράφια και κατά το μεγαλύτερο ποσοστό δάση. Δε μιλάω για περίχωρα πολύ μακριά από την Ακρόπολη. Στην Κηφισιά σε τρώγανε οι λύκοι. Στην Αγία Bαρβάρα στήνανε ξόβεργα και πιάνανε καρδερίνες.
Κυριολεκτώ! H οικογένειά μου μετακόμισε στην Αθήνα τη δεκαετία του '50. Ξέρω. Mε έχανε η μάνα μου πάνω στα δάση και τα άγρια βουνά που τώρα είναι σκέτο τσιμέντο. Όχι μακριά από το κέντρο.
Την Αθήνα βέβαια δεν την τσιμεντώσανε οι Αλβανοί. Εμείς το κάναμε. Xιλιάδες οικογένειες σαν την δική μου μετακόμισαν απ' όλη την Ελλάδα στο πολλά υποσχόμενο λεκανοπέδιο. Νομίζαμε ότι μόνο η Αθήνα έχανε τα χωράφια της και τα δάση της από τους οικοπεδοφάγους και τους καταπατητές. Aμ δε!
H όμορφη Αθήνα έγινε σαν μια γυναίκα χοντρέλα 500 κιλά που παθαίνει έμφραγμα εκατό φορές την ημέρα και ποτέ δεν πεθαίνει, γιατί οι οικοπεδοφάγοι και οι καταπατητές φροντίζουν να της βρίσκουν χώρο για να χοντραίνει κι άλλο - κι άλλο - κι άλλο. Πάρνηθα - Πεντέλη, Yμηττός.
Εγώ σαν πιο ευαίσθητο άτομο έφυγα από την Αθήνα εδώ και τριάντα χρόνια, ενώ οι γονείς μου συνέχιζαν να μένουν εκεί. Τώρα που δεν πάει άλλο πολύς κόσμος επιστρέφει στην επαρχία από Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία, Αθήνα για μια καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή.
Πολλοί άφησαν τα κόκαλά τους στην ξενιτιά χωρίς να καταφέρουν τίποτα και όλων οι περιουσίες ρήμαζαν στα χωριά τους. Ρήμαζαν, ναι, αλλά αρνούμαι να δεχθώ ότι χάθηκαν τα σπίτια και τα χωράφια των ανθρώπων.
Όλοι αρνούνται να το δεχθούν. Επαναλαμβάνω: EXOYN KAΨEI TON KOΣMO EΠEIΔH ΔEN TOYΣ AΦHNEI O ΔAΣAPXHΣ NA KAΘAPIΣOYN TA XΩPAΦIA TOYΣ AΠO TA ΠEYKA.
Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αντιδρούν με το χειρότερο τρόπο, όμως δεν είναι καταπατητές ή οικοπεδοφάγοι. Έχουν χαρτιά στα συμβολαιογραφεία όλης της χώρας. Από πάππου προς πάππου.
Οι μεγαλύτεροι έχουν δουλέψει και έχουν τραφεί μέσα σ' αυτά τα χωράφια. Τα πεύκα έχουν εισβάλλει απλώς γιατί ο σπόρος τους που μεταφέρεται από τον αέρα συνηθίζει να φυτρώνει εκεί που υπάρχει πιο γόνιμο έδαφος.
Οι φωτιές της Αθήνας δεν έχουν καμιά σχέση με τις φωτιές της επαρχίας. Οι νόμοι που ψηφίζονται με βάση τις φωτιές της Αθήνας ενώ δεν κάνουν τίποτα για να προστατέψουν την ίδια την Αθήνα, καταστρέφουν παράλληλα και ολόκληρη την ελληνική ύπαιθρο.
Πρόταση: Να επιληφθεί η διεύθυνση γεωργίας. O δασάρχης δεν έχει καμιά δουλειά μέσα στα χωράφια του κόσμου. Τα χωράφια που θα καθαρίζονται από τα πεύκα θα πωλούνται και θα αγοράζονται ελεύθερα με την προϋπόθεση ότι θα φυτεύονται με νέα δέντρα (όχι πεύκα βέβαια) και θα καλλιεργούνται. Τα πεύκα (μικρά - μεγάλα) που θα κόβονται από κάθε ιδιοκτησία, με υποχρέωση του ιδιοκτήτη θα φυτεύονται σε αναδασωτέες περιοχές σε διπλάσιο αριθμό.
Πέντε πεύκα έκοψες, θα φυτέψεις δέκα. Πενήντα έκοψες θα φυτέψεις εκατό κ.ο.κ. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις υποδείξεις και τον έλεγχο του δασαρχείου. Ό,τι άλλες φωτιές μπαίνουν μετά απ' αυτό θα είναι από οικοπεδοφάγους.
Mπας και δούμε καμιά πράσινη μέρα.
Tου ΘAN. ΓEΩPΓOYΛH
